Bitmek bilmez bir okuma dürtüsü, öğrenmek için gidilen sayısız dernek, seminer, konferans, eğitim, enerji çalışması, yine okuma, uygulamalar yapma aşamalarını geçince benim seminerler verdiğim yeni bir aşama başlamıştı. Bunun da beni geliştiren, ilerlemem gereken yolda beni hızlandıracak bir süreç olacağını düşünüyordum. Sonuçta bütün öğretilerde, öğretmenin kendine öğretmek olduğu açıkça söyleniyor. Ben de kendime öğrettiğimi düşünüyordum tüm verdiğim seminerlerde, eğitimlerde.
Bir süre sonra bir spritüel zehirlenme yaşadığımı fark ettiğimde, oldukça yorulmuş, enerjimin bir kısmını tüketmiş, öğrenme merakımı yitirmiş ve kişisel gelişimciyim diyen herkesten kaçar olmuştum. Bunu onaylar gibi yeni bir şey ilgimi çektiğimde dahil olmak istesem ters bir durumla, beni içsel olarak rahatsız eden bir halle karşılaşmaya başlamıştım. Ben de en doğrusunun uzaklaşmak olduğuna karar verdim.
Kendimi diğer tüm zehirlenmelerde olduğu gibi rehabilite etmem gerektiği su götürmez bir gerçekti. Her şeyi yüreğimdeki büyük bir özlemle bırakıp uzaklaştım. Sanki ailemi terk ediyormuşum gibi hissetmem de cabasıydı. Ancak bana faydadan çok zarar veren bu halden bir an önce uzaklaşmak yapmam gereken en doğru hareketti.
Tüm bu süreçler boyunca, çevremdekilerle birlikte spiritüel çalışmaların bir çevre yaratmak için oluşturulduğunu ve ego şişirmekten başka bir işe yaramadığını fark ettim. Bunda bir tanıtım seminerine katılmamın da büyük faydası oldu. Şu kadar parayı ödeyin ve bizden birisi olun diyordu kısacası. Bizim grubumuza katılın, benim gibi değişin paralanın arkadaşımız haline gelin. Kafamdan aşağıya kaynar sular boşandı o an. Tüm bunlarda bir ötekileştirmeden başka bir şey değildi. Biz uyanmışlar ve hoş görü gösterdiğimiz zavallı uyanmamışlardan oluşan diğerleri.
Kendimize oluşturduğumuz seminer guruplarında, nasıl daha iyi yaşayacağımıza, nasıl daha mutlu olacağımıza dair ahkam kesen, affedin, öfkenizi bırakın, şükür edin diyen polyanna eğitmenler. Nasıl arkadaş? Söylemesi kolay otuz yıldır aynı kod dönüyo benim beynim de, nasıl yapıcam da yirmi bir günde ya da kırk kusur günde bunu değiştireceğim. Yok öyle ekmeğe böyle köfte.
Bu kadar kolay her şey diye tabakta sunduğumuz ( ki benim de eğitimlerimde yaptığım), hadi şu cümleyi her gün söyle diye haplar verdiğimiz çalışma çöplüğünün içerisinden cidden kaç tanesi gerçek mana da işe yarıyor ki. Alışkanlığa geçirelim düşünceyi, ee sen tekrarlarken robot kimlik devreye giriyor bir süre sonra ve onun tekrarlaması hiç bir fayda sağlamıyor ki. Bütün bunlar değişmiyor ki. İnsanlara bu değişimlerin beş on yıllar aldığını söylemek de kimsenin işine gelmiyor elbette. Meditasyon yapmalısın, spor yapmalısın, sağlıklı beslenmelisin yoksa bir cacık olmaz yaptığın çalışmalardan, en azından bu bilinç düzeyinde böyle demek hiç kimsenin işine gelmiyor.
Parayı ver düdüğü çal diyor herkes. Düdük nerede söyleyen yok. Çalışma yaptım büyük açılımlar sağladım diyenlerin ileri ki zamanlarına bakmayı çok isterim, ne kadar zamanlık bu iyileşme. Hapın etkisi ne zaman geçiyor.
Yutturmayın artık insanlara bu spiritüel hapları. Enerjinin amacı senin tekamül etmeni sağlamaktır arkadaş bu hayatında tekamül etmek için fakir olman gerekiyorsa, sittin sene çalışma yap fakir olacaksın. Anlaman gereken asıl şey orada senin bilincinde, sen bunu anlamıyorsan elin adamı nasıl anlasın. Sen kendini tanımıyorsan, öfkelerinin kızgınlıklarının gerçek kaynağını bilmiyorsan elin adamı nereden bilsin. Üstelik bilimsel olan hiç bir şey de yok ortada. Bilimsel olan da bile daha bilemediğimiz çok şey var derken bu spiritüel şahıslar nasıl da bulmuşlar bütün sorunların çözümünü.
Kendin çalışacaksın, kendin araştırıp kendin bulacaksın kim olduğunu. Ha birisi gel sana ücretsiz bir şeyler anlatacağım derse, git dinle mutlaka öğreneceğin bir şeyler vardır ama bu plasebo haplara para verme artık. O paraları kendin için harca seyahate çık, mutlu olacağın şeyler yap daha etkili olacağını garanti ederim. Öpüldünüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder